Słownik polsko-niemiecki. 2014.
zgnębić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}gnębić I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zgnębić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zgnębićbię, zgnębićbi, zgnęb, zgnębićbiony {{/stl 8}}{{stl 7}} wprowadzić kogoś w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgnębić — dk VIa, zgnębićbię, zgnębićbisz, zgnęb, zgnębićbił, zgnębićbiony 1. «wpłynąć źle na czyjeś samopoczucie; zmartwić, znękać, przygnębić» Zgnębiła go diagnoza lekarza. Być zgnębionym złymi wiadomościami. 2. rzad. «uciemiężyć, ujarzmić; pognębić»… … Słownik języka polskiego
skołatać — dk IX, skołataćaczę, skołataćaczesz, skołataćłacz, skołataćał, skołataćany daw., dziś zwykle w imiesł. biernym «znękać, zgnębić, zmęczyć kogoś, zamącić komuś w głowie» Skołatany biedą, chorobą, ciągłymi kłopotami. Skołatane serce. Skołatany umysł … Słownik języka polskiego
sponiewierać — dk I, sponiewieraćam, sponiewieraćasz, sponiewieraćają, sponiewieraćaj, sponiewieraćał, sponiewieraćany «zmaltretować, zgnębić» Czuć się zgnębionym, sponiewieranym. ◊ Coś, np. buty, kapelusz, ubranie jest sponiewierane «coś, np. buty, kapelusz,… … Słownik języka polskiego
zgnębienie — n I 1. rzecz. od zgnębić. 2. rzad. «stan psychiczny tego, kto jest zgnębiony; przygnębienie, depresja» Ogarnęło kogoś zgnębienie … Słownik języka polskiego
gnębić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, gnębićbię, gnębićbi, gnębićbiony {{/stl 8}}– zgnębić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} znęcać się fizycznie lub psychicznie nad kimś, nad czymś; prześladować, dręczyć : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sponiewierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, sponiewieraćam, sponiewieraća, sponiewieraćają, sponiewieraćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dotkliwie kogoś zranić, pognębić, zgnębić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czuć się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
